Deze blog gaat over depressie. Nou niet bij uitstek een prettig onderwerp om te lezen, laat staan om over te schrijven. En toch is het belangrijk dat er dingen over gedeeld worden voel ik. Ik vertel in dit blog over mijn eigen depressieve gevoelens en wat ik gedaan heb om daaruit te komen. En ik vertel over hoe mooi het leven van iemand eruitziet na een depressie.

Het verschil tussen een depressie en depressieve gevoelens

Het verschil tussen depressieve gevoelens en een depressie is dat depressieve gevoelens komen en gaan. Je maakt dingen mee, dat vind je rot en daar voel je je somber over, dat vind je niet fijn en dat gaat weer voorbij. Een depressie daarentegen blijft langer hangen als een zware wolk of zware wolken, donkere luchten die gewoon dagenlang, soms wekenlang, soms wel maandenlang blijven hangen.

Het effect voor de omgeving

Het is voor de persoon zelf heel moeilijk en voor de omgeving vaak nog veel meer. Of misschien wel evenveel. Ze voelen zich machteloos en proberen van alles om iemand eruit te halen. Ze proberen met man en macht alles te doen wat in hun vermogen ligt om degene waar ze van houden uit de depressie te halen. Het is een lange weg die aan ze vreet, waardoor ze zelf ook somberder worden, instabiel en soms ook fysieke klachten krijgen van de spanning die het met zich meebrengt.

Uiteindelijk gaat het hier over balans, dat je niet alleen voor de ander gaat zorgen, maar dat je ook blijft kijken wat je zelf nodig hebt en dat je de zon ook voor jezelf kan laten schijnen. Soms helpt letterlijk afstand nemen door een weekendje weg te gaan en weer te genieten van de kleine dingen van het leven. En doordat jij het dan los laat kan degene die depressief is weer meer ruimte voelen, in plaats van het schuldgevoel dat er is omdat de ander zo graag wil dat het anders wordt en jij het nog niet anders kan.

Bang zijn voor depressie

Mijn eigen ervaring met depressieve gevoelens is van inmiddels zeven jaar geleden. Ik weet nog toen ik student was aan de Nederlandse Academie voor Psychotherapie dat we een boekje hadden van Alice Miller, het drama van het begaafde kind.

De eerste helft van het boekje ging over de kwaliteiten die je hebt waardoor je therapeut wordt zoals gevoelig zijn, intuïtief zijn, af kunnen stemmen op mensen, zorg voor mensen hebben, je niet begrepen voelen als kind door je omgeving omdat je zo gevoelig bent en daar je weg in vinden. Dat paste als een handschoen en dat ging helemaal over mij.

Het tweede deel van het boekje ging over depressie en dat tweede deel heb ik nooit willen lezen. En voor een therapeut betekent dat, dat het in je schaduw zit. Dat betekent dat depressie of depressieve gevoelens niet het gebied is waar je wilt zijn, daardoor ontken je dat je het hebt en dat is zo sterk dat je er zelfs niets over kunt lezen. Natuurlijk wist ik dat wel, omdat ik daarvoor in opleiding was als therapeut, dat daar wat zat. En het heeft best lang geduurd voordat ik daar wat mee kon.

Mijn eigen ervaring met depressie

Tot eind februari 2015 een collega van mij zelfmoord pleegde. Het kwam plotseling, het kwam onverwacht en van alle mensen die ik ken was hij de laatste van wie ik had verwacht dat het zou gebeuren. Ik heb veel verdriet gehad, acuut, ik was helemaal kapot van het nieuws. Ik geloofde het niet. Het was te veel om te kunnen bevatten. Ik heb alleen maar gehuild.

Vervolgens probeerde ik ook door te gaan. Ik zat net op een nieuwe opdracht als interimmanager en ging samen met een collega een organisatieverandering doorvoeren. Dus het was belangrijk dat we dat vanaf dag 1 goed gingen neerzetten. En dat heb ik gedaan zo goed en zo kwaad als dat ging. En op het nippertje las ik de rouwkaart waarop stond dat ik nog een half uur had om op het afscheid te komen, terwijl de reistijd ook een half uur was. Dus ik ben meteen in de auto gestapt om hem nog te zien en gedag te zeggen. En toen ik hem daar zag liggen geloofde ik het pas echt.

Omgaan met het verdriet na de zelfmoord van een collega

In de periode daarna ben ik op de overlevingsstand gegaan, zoals ik dat toen deed. Harder werken, doorgaan. Ook heb ik wel geprobeerd ruimte te maken voor mijn gevoel. Ik probeerde het ook op de spirituele manier weg te werken met gedachtes als ‘het hoort bij het leven’ en ‘het is zijn keuze’. Ik probeerde het ook te begrijpen, dus ik heb nog gezocht naar van alles op internet. Ik heb de aantekeningen van onze gesprekken nagekeken om te kijken of hij daar al signalen had gegeven.

Ik heb filmpjes bekeken die hij gemaakt had en geprobeerd om daar een diepere boodschap in te vinden. En dat vond ik op zich ook wel. Toen ik terug hoorde wat hij zei met het nieuws wat ik nu wist, luisterde ik toch heel anders naar wat hij gezegd had. En dat raakte me ook wel en ik dacht ‘waarom heb ik het toen niet gezien en gehoord?’., ‘waarom heeft hij het nooit met mij besproken?’. Mogelijk wilde hij me geen schuldgevoel geven. En hij is wel naar een psychiater en psycholoog geweest, hij heeft wel hulp gezocht hoorde ik later.

Gedachtes over de zinloosheid van het leven

Het duurde ook even en uiteindelijk belandde ik in een korte depressie. Het leek wel alsof ik in zijn energie terecht was gekomen. Ik zat aan de keukentafel voorovergebogen, en ik vroeg me af ‘waar gaat dit leven over’ ‘waar gaat het over in deze wereld, deze oppervlakkigheid, deze snelle maatschappij? Ik kon het antwoord niet vinden, sterker nog, ik werd er zo depressief van dat ik alleen nog maar voor me uit kon staren. Ik had nergens meer zin in.

Hoe ik er weer uit kwam

Gelukkig vroeg mijn vriend me op dat moment wat ik nodig had. En ik zei ik heb een wandeling nodig en appeltaart. We zijn gaan wandelen, gaan luchten, aarden, ik heb gepraat, mijn verhaal gedaan, verdriet gevoeld, de leegte gevoeld. En uiteindelijk waren dat stappen de goede kant op en heeft me dat heel erg geholpen.

De depressie dwingt je om tot je essentie te komen

Nu help ik ook mensen vanuit mijn rol als psychotherapeut met depressie. Ik heb een specialisatie gedaan om mensen te helpen bij een middelmatige depressie. En ik heb ontdekt dat de combinatie van praten, wandelen en mediteren of yoga een hele goede sleutel is. En dan niet alleen gewoon praten, maar therapeutisch praten, interventies doen, verdriet verwerken, contact maken met de oorzaak van de depressie. Mensen voelen zich daardoor begrepen en gehoord.

Het gaat erover om iets heel dieps dat verborgen is voor de persoon zelf weer tevoorschijn te halen. Ik help mensen naar de kern van het probleem te gaan, naar dat gevoel op zoek te gaan dat niet gevoeld wilde worden. Het gaat over de zin van het leven, de reden waarom je hier bent als persoon, wat je hier komt brengen, wat je hier komt doen, dat je daarnaartoe beweegt. Dat je dingen uit het verleden verwerkt en weer hoop krijgt voor de toekomst. Dat je gaat leven in plaats van overleven. Daar dwingt de depressie je eigenlijk toe.

De depressie vanuit de medische invalshoek bekeken

Vanuit medisch oogpunt gaat een depressie over een stoornis en dat betekent dat je medicatie moet nemen om je emoties te balanceren. Dat gaat erover dat je jarenlange gesprekken hebt met psychiaters die stapje voor stapje gaan zoeken naar het verleden en daar met je over gaan praten. Of dat je soms, helaas, eenmalig iets voorgeschreven krijgt en dat je dertig jaar later nog steeds dezelfde medicatie gebruikt en je ondertussen vlak voelt.

Verbinding maken met het gevoel dat je niet wilt voelen

Terwijl in mijn beleving gaat het heel erg over wat wil je niet voelen? Wat stop je weg? En als je die gevoelens toelaat en dat gaat voelen, maak je ruimte voor wie je helemaal bent. Als je stukken van jezelf verdringt, dan voel je geen verbinding meer met je essentie.

Kom in beweging

Vaak gaan mensen dan ook niet meer naar buiten of juist urenlang achter de TV zitten, Netflix kijken, in je bed liggen, computerspelletjes doen om maar af te leiden van dat waar het echt over gaat.

Bij een depressie gaat het erover dat je in beweging komt. Letterlijk. Dus je gaat naar buiten, je hebt een dagritme. Je zorgt er in ieder geval voor dat je elke dag in de frisse lucht komt. Aarden is enorm belangrijk. Aarden betekent met je voeten op de grond, contact maken met je gevoel, wandelen, je lichaam in beweging brengen. En vanuit die beweging dat alles wat je hebt vastgezet weer losmaken. Dat is de basis.

Kom weer onder de mensen

En als je dat licht van buiten weer ziet en dan is het ook belangrijk om contacten te maken, om sociaal te zijn, om onder de mensen te komen. Want je bent ergens ook heel erg eenzaam. En die eenzaamheid houd je in zijn greep. Dat heeft ook een fijne kant, want je hoeft niks. En het leven gaat wel door zonder jou. En daar komen dan allerlei negatieve gedachtes bij en dat helpt niet. Dat maakt het erger.

Een combinatie van dingen die je helpen

Dus wat wel helpt is naar buiten, er op uit, beweging. En dan op zoek gaan naar die gevoelens die je onderdrukt. En dat kan op een aantal manieren.

Meditatie is een hele mooie rustige manier. Er zijn ook speciale Kundalini Yoga meditaties voor depressie. Dan doe je 11 minuten per dag die meditatie en als je dat 40 dagen achter elkaar doet dan ga je echt merken dat dat helpt. Dat je echt iets aan het transformeren bent, zonder dat je daar allerlei gesprekken over hoeft te voeren.

En dan heb je nog de gesprekken met een psychotherapeut, psychiater of psycholoog. In mijn geval als Integratieve Psychotherapeut ga je op zoek naar dat gevoel dat niet gevoeld wil worden. Ik kan je helpen je opnieuw in verbinding te brengen met jezelf. En daardoor komen ook bepaalde kwaliteiten weer terug en tot je beschikking. Je krijgt er meer energie door en gaat letterlijk weer opbloeien en groeien. Dat is echt prachtig om te zien en te ervaren.

Letterlijk over de drempel gaan

Dat vereist wel een bepaalde basis. Het is nou niet zo dat mensen met depressie zeggen ‘oh ja laten we dat maar doen’. Nee die moeten de drempel over en die moeten soms letterlijk aan de hand mee naar buiten genomen worden.

Na de depressie kom je in een totaal andere wereld

Dus het is eigenlijk heel mooi om met mensen op deze manier aan de slag te gaan, omdat het gaat over zingeving, over je essentie, over wie je ten diepste bent. En als dat weer vrij komt en als mensen dan weer gaan opbloeien dan zie je een hele heldere blik. Dan zie je mensen die bijna door je heen kijken, omdat ze transparant worden. Omdat ze contact hebben met zichzelf en vanuit dat contact met zichzelf in de wereld durven zijn, hun kwaliteiten in de wereld zetten en hun vreugde en energie weer delen. En dan zitten ze in een positieve spiraal en dat is prachtig om te zien.

Afsluitend, het was niet zo heel erg fijn om over depressie te schrijven of te beginnen. Ik vond het ook wel even lastig, ik werd ook emotioneel toen ik weer terugdacht aan mijn eigen ervaringen. En tegelijkertijd ligt er zoiets moois aan de horizon. Dat gun ik iedereen. Dus dit moest opgeschreven worden.

Wil je hierover in gesprek gaan of ken je iemand die hierin zit, of gun je iemand die hier in zit iets anders, of heb je zelf dit soort issues, laat het me weten. Ik help je graag. Ik wens je een hele fijne, zonnige dag.

Bio
Jacqueline Evers is relatietherapeut en helpt stellen met een liefdevolle en vervullende relatie in plaats van een bittere en kostbare scheiding. De afgelopen 18 jaar heeft ze meer dan 1450 mensen geholpen met individuele- en relatietherapie. 80% van de relaties verbeterd. Met haar boek ‘Vreemdgaan. In 5 stappen samen verder’ – reikt ze stellen waarbij er sprake is van vreemdgegaan in de relatie een nieuwe manier van liefhebben aan. Ze werkt vanuit haar praktijk in Almere en online en is regelmatig te horen op radio NPO1. Kijk ook op het YouTube kanaal van Loveworkx en abonneer je om regelmatig praktische tips te ontvangen die je relatie leuker maken. De Loveworkx podcasts zijn onder meer te beluisteren via Spotify.